Wieża widokowa na Wielkiej Sowie została ujęta w wykazie zabytków w czerwcu 2018 r. wpłynęła do Urzędu Miasta i Gminy Pieszyce. W uzasadnieniu czytamy m.in.: Wieżę wzniesiono w latach 1905 – 1906 ze specjalnie formowanych bloków kamiennych, na planie kolistym o średnicy 6,4 m. Obiekt jest 6 kondygnacyjny, cylindryczny, zwężający się ku górze. Wieża zakończona jest glorietą, na której założono dodatkowo otwarty taras widokowy zaopatrzony w blanki. Budynek posiada wartości historyczne, artystyczne i naukowe.
Kościół p.w. św. Jakuba położony w środkowej części Pieszyc został wzmiankowany już w 1258 roku. Dzisiejsza bryła pochodzi jednak z 1566 roku i przedstawia ceglaną, gotycką bryłę orientowaną z salowym wnętrzem. Prezbiterium o wielobocznym zakończeniu przykryte jest sklepieniem krzyżowo - żebrowym, przy czym wsporniki żeber ozdobiono maskami. Z kamieniarki wyróżnia się południowe okno z XVI wieku, w południowej ścianie późnogotycki, kamienny portal z początku XVI wieku, w szczycie krzyż w otoku. Ołtarz główny to kamienne, neogotyckie dzieło z XIX wieku. Spośród pozostałego wyposażenia warto wymienić rzeźby Matki Boskiej i ś. Jana Nepomucena z XVII/XVIII wieku, obrazy Ukrzyżowanie (barokowo - rokokowy z 1701 roku) i Madonnę (barokowy z 1664 roku). Ponadto w kościele znajduje się interesujący zespół 10 epitafiów i nagrobków, w tym 7 cało postaciowych z lat 1548 - 1604.
Zespół pałacowo – parkowy w Pieszycach. Pałac należy do najcenniejszych zabytków Śląska. Pierwotnie powstał jako dwór w 1580 roku, a w 1699 roku został rozbudowany na jedną z największych i najpiękniejszych śląskich rezydencji. Obok powstały liczne obiekty pomocnicze i ogród. Stopniowo modyfikowany obecną formę zyskał w 1710 roku. W XIX wieku dodano jeszcze portyk balkonowy na I piętrze, a na początku XX wieku - nieistniejącą dziś przebudówkę od zachodu. Wjazd na dziedziniec prowadzi przez bramę flankowaną postumentami z piaskowcowymi logogryfami. Po obu jej stronach znajdują się bramy i nisze w murze. Na nim alegorie: od lewej - Wenus, Apollo, Merkury i Diana. Przy wyjeździe na most ulokowana jest piaskowcowa figura kobiety z orłem u stóp. Po drugiej stronie mostu ulokowano dwa sfinksy. Prostokątny dziedziniec otoczony jest pałacem i murem.
Kościół p.w. św. Antoniego w Pieszycach przy ulicy Kopernika to wysoka i duża świątynia po ewangelicka z lat 1871 - 75, restaurowana w latach 1972 -73, wybudowana na planie krzyża w stylu neogotyckim. Od zachodu strzelista, z daleka widoczna wieża ze smukłą iglicą hełmu i taką że sygnaturką. Budowla jest otynkowana, naroża i łuki otworów okiennych są wyłożone cegłą. Sterczyny i pinakle wykonano z piaskowca. Okna zaprojektowano w dwóch poziomach, przy czym dolny rząd tworzą małe okna bliźniacze, górny - duże i wysokie konstrukcje. Do absyd przylega pięcioboczna, o wiele niższa zakrystia, wbudowana między szkarpy. W miejscu tympanonu w wejściowym portalu znajduje się nieduża rozeta. Wnętrze jest trzynawowe, czteroprzęsłowe z transeptem i emporami między filarami. Wyposażenie skromne, ale gustowne, z czasu budowy. Jedynie barokowe antepedia ołtarzy bocznych pochodzą z XVIII wieku.
Pałac w centrum Rościszowa z XVIII wieku, o wyglądzie barokowo – klasycystycznym (być może z wykorzystaniem wcześniejszego, XVII wiecznego dworu). W XIX wieku został znacznie przebudowany. Dobudowano wówczas boczne skrzydło i budowle towarzyszące. Jest to okazała budowla dwukondygnacyjna na rzucie lekko załamanego prostokąta. Pośrodku niska wieża o dzwonowatym hełmie. W latach 1975 – 77 obiekt przebudowano na ośrodek wypoczynkowy, kiedy to oddano nie pasujące do całości skrzydło boczne o prostych elewacjach. Starszą część nakrywa mansardowy dach z lukarnami powiekowymi. Liczne zmiany konstrukcji zatarły większość cech stylowych i detali architektoniczne. W zapleczu park z okazami starodrzewu. Obecnie ośrodek wypoczynkowy Kasztel.
Kościół p.w. św. Bartłomieja w Rościszowie z końca XIV wieku. Wybudowany około 1392 roku został przebudowany w wieku XVIII. Jest to obiekt orientowany, jednonawowy z nie wyodrębnionym w bryle prezbiterium. Wejście do wnętrza prowadzi przez dużą XIX wieczną kruchtę i wieżę na osi kościoła. Wieża jest przysadzista, kwadratowa dołem, w górnej części ośmioboczna, zwieńczona stożkowym hełmem. Prezbiterium ze szkarpami nakryte zostało sklepieniem kolebkowym. Dość bogate wyposażenie wnętrza z emporą przy ścianach bocznych jest dość bogate, głównie barokowe, m.in. ołtarz główny wykonany około 1730 roku. Z tego czasu pochodzi również ambona z malowidłami przedstawiającymi ewangelistów. Wśród rzeźb z XVIII wieku wyróżnić można św. Jana Nepomucena i błogosławionego Jana Sarkandra. Ponadto jest tu kilka obrazów na szkle, płaskorzeźbione stacje Drogi Krzyżowej oraz dwie piaskowcowe płyty nagrobne wmurowane w ściany od zewnątrz.
Kościół p.w. Aniołów Stróżów w Kamionkach pochodzący z lat 1792 - 95, remontowany w latach 1967 - 72. Jest to skromna budowla barokowo - klasycystyczna. Pierwszy kościół był wzmiankowany już w XIV w. Być może obecny powstał tylko w wyniku przebudowy starszego. Salowy na rzucie prostokąta, z kwadratową wieżą zwieńczoną ostrosłupowym hełmem z prześwitem. Z boku dostawiona kruchta. Okna zakończone są łukami odcinkowymi, naroża akcentowane lizenami w tynku. Kościół nakryty jest dwuspadowym dachem.
